Tras case tres meses de traballo e aprendizaxe no
Posgrao de Especialización en Orientación Laboral, na última parte da sesión do
vinte de novembro tivemos a oportunidade de asistir a unha mesa sobre
coworking-networking e emprendemento na que profesionais galegos compartiron
con nós a súa experiencia nestes ámbitos.
A tarde académica foi avanzando desde o máis
abstracto ata o concreto, primeiro a mesa institucional, despois a de
asociacións e por fin a dos verdadeiros protagonistas, aqueles que dan sentido
a todo canto facemos, persoas físicas vinculadas a negocios en funcionamento. Foi
unha sesión moi interesante porque nos achegou aos que xa conseguiron
emprender, e de cuxa experiencia podemos tirar conclusións para asesorar aos
noso usuarios. Imos facer unha pequena
reflexión sobre eles a partir do comentado na mesa e do que se observa nas súas
páxinas web.
Se quixésemos establecer un fío condutor entre as
actividades dos participantes, este podería ser a súa maneira de entender e
dedicarse á relación entre profesionais, de feito, das catro intervencións,
tres estiveron dedicadas especificamente a isto.
A primeira das empresas participantes foi a
Cooperativa de Traballo asociado Dálle Q Dálle, con sede social e
ubicación física nun edificio céntrico e emblemático de Vilagarcía de Arousa,
onde crearon un local de coworking que elas mesmas definen coma «un espazo onde
se interacciona e traballan persoas a través das sinerxias».
A empresa está formada por tres socias
cooperativistas con distintos perfiles que se uniron a partir da súa
participación nun obradoiro de emprego. Na súa páxina descubrimos unha oferta
con moitas vantaxes para calquera profesional da zona. Un usuario das súas
instalacións pode beneficiarse dunhas tarifas moi económicas con respecto á posibilidade de
alugar unhas oficinas de uso exclusivo. Esta pode ser a razón de partida pola
que unha persoa con gana de emprender decida usar os seus servizos, pero tal
vez o máis valioso estea nas sinerxias que esta decisión pode provocar e
a gran cantidade de proxectos colaborativos que poden xurdir. Tal e como as
representantes de Dálle Q Dálle indicaron na súa intervención, grazas a internet
é posible para moitos emprendedores desenvolver a súa actividade desde a casa,
pero isto provoca un isolacionismo que non sempre beneficia nin ao profesional
nin ao labor que desempeña.
Por outra banda, Sandra Negreira, licenciada en empresariais, antiga traballadora
dunha compañía de seguros e alumna da primeira edición deste curso que estamos
desenvolvendo, contounos que foi precisamente nun evento de coworking onde atopou
a Jorge Fente, o seu compañeiro na aventura empresarial que chamaron Factoría
Colaborando e que se dedica a fomentar o traballo en equipo e a dinamizar
proxectos, comunidades e mancomunidades.
Aínda que a súa web di que a entidade está formada por catro profesionais, supoñemos que a información non está actualizada,
Sandra comentounos que estaban buscando un terceiro colaborador para converter
a empresa nunha cooperativa. A carta de servizos que publican na súa páxina ten dous
nomes propios: Arrinca e Colaborando. O primeiro define un
proxecto colaborativo que organiza eventos nos que participantes con distintos
perfiles profesionais se reúnen para axudar a emprendedores a levar a cabo a
súa idea de negocio. O segundo céntrase na exploración de iniciativas
emprendedoras e nas súas posibilidades específicas de colaboración empresarial.
Estes dous produtos van acompañados de ofertas de impartición de obradoiros
formativos e outros servizos de consultora e acompañamento a empresas.
Camilo Ameijeiras Sánchez definiu as Lacon Network que veu presentar coma unhas «concentracións espontáneas
de emprendedores relacionados coas novas tecnoloxías e internet», e dixo que se explican polo que non son: non son un club pechado, non son unha organización e non son
elitistas.
Desde xaneiro de 2010, o último venres de cada mes, as Lacon
Network reúnen en distintos puntos do territorio galego a emprendedores
Tic para que coman e falen. A convocatoria faise de xeito informal e a través
das redes. Calquera pode acudir ou
incluso organizar unha Lacon na súa zona; por certo, a deste
venres 28 de novembro será en A Estrada. Cada asistente paga a súa parte e non
se come sentado, para facilitar a mobilidade e fluidez de relacións entre os
asistentes.
Este evento reúne o tecido Tic de Galicia baixo un paraugas informal
pero moi estable. No seu segundo mes de
vida celebróuse unha sesión con sete proxectos, e no terceiro outra con
catorce. A de xaneiro de 2011 xa agrupou a máis de 100 emprendedores e contou coa
presenza de proxectos consolidados na comunidade así como de autoridades e representantes
de organismos públicos.
A simpatía, franqueza e naturalidade de Camilo cativounos
e mantívonos pegados ao seu ameno discurso e mesmo chegou a emocionarnos cando
nos confesou que ata que comezou coas Lacon se sentía bastante só e que
grazas a elas puido atoparse con xente cos mesmos problemas e volver a crer nas
institucións e no asociacionismo.
A outra poñente foi Esther Ferreiro, artesá xoieira de Santa Comba que traballa
fundamentalmente a prata e o vidro. Tras fracasar como opositora á
administración pública, Esther ingresou na Escola de Artes e Oficios Mestre
Mateo de Santiago e desde aí comezou a aproveitar as oportunidades que foi
atopando: deu visibilidade aos seus traballos académicos e foi captada por unha tenda compostelá que
lle vendeu todo o que produciu mentres estudaba, comprou un taller de segunda
man dunha empresa que pechou, asistiu ás aulas dunha escola de vidro que había
daquela na cidade, foise ao Centro Nacional de Vidro de Segovia a aprender a
facer contas, fíxose autónoma co asesoramento do Técnico Local de Emprego do
Concello de Santa Comba, enterouse de que o Castelo de Vimianzo ía albergar
unha mostra permanente de artesanía da comarca e presentou unha solicitude de
participación. Desde aquela traballa e vende a diario neste emblemático
edificio que xestiona a Deputación de A Coruña.
A presenza de Esther Ferreiro, que en principio se
afastaba das dos outros participantes, levounos finalmente ao mesmo coworking e
networking das outras intervencións. Porque Esther traballa realmente nun
grande e pétreo espazo coworking, que é ese Castelo de Vimianzo que lle permite
relacionarse a diario con traballadoras do liño, ceramistas, maquetistas,
palilleiras, cesteiros... Como se trata de oficios tradicionais e dun edificio
histórico e con carácter museístico, non se anuncia como “espazo coworking”, e
cando o traballador da madeira lle fai a Esther un tocado para o pelo con forma
de gamela para que o luza na Feira Mariñeira de Muxía non dirán que a idea
xurdiu dunha sinerxia ou da actividade de networking. Pero a idea é a mesma, e o
que demostra a eficacia e rendibilidade de todos estes conceptos de relación
laboral é que se utilizan e están testados desde o inicio mesmo da actividade
produtiva.
Imos remontarnos ao máis antigo; a Prehistoria.
É
frecuente a interpretación de que moitas marcas dos nosos petróglifos eran un
medio de comunicación e servían para advertir sobre lugares de caza e pesca.
Non é isto colaboración laboral?
E que dicir dos profesionais agrupados por gremios
na Idade Media? Pois que enchían cos seus espazos coworking temático rúas enteiras que aínda
hoxe conservan no nome unha homenaxe ás súas sinerxias e cooperacións:
Platerías, Azabachería, Calderería, Ferrería ...
Concluímos pois. O máis innovador? Cooperar, coma
sempre.
No hay comentarios:
Publicar un comentario