lunes, 1 de diciembre de 2014

REFLEXIÓN MARCO INSTRUMENTAL DA ORIENTACIÓN LABORAL


Xa na última recta do posgrao, vou facer unha pequena  reflexión sobre o marco instrumental da orientación laboral, tentando facer fincapé no que este último módulo me aportou de cara á miña labor como profesional da orientación.

Á hora de falar do modelo de orientación laboral, puidemos ver que non existe un único modelo de orientación, pero sí unhas tendencias a nivel europeo que nos axudan a definir un pouco o escenario no que nos movemos:

-a orientación como un proceso continuo,  non como algo puntual
-o demandante como suxeito activo dentro do seu proceso de orientación ; o orientador  é unha guía que acompaña no proceso de búsqueda de emprego, pero o verdadeiro protagonista é o demandante, que ó finalizar o proceso debe ser autónomo
...a individualización, flexibilidade e desenvolvemento/busca de autonomía como principios rectores das nosas  actuacións.

Pero centrándonos xa na nosa labor, Cales son os instrumentos que empregamos no noso traballo? Pois ben,  a entrevista individual e  as accións grupais son as ferramentas que empregamos co obxectivo de mellorala empregabilidade das persoas que acuden a nós.

- A  entrevista individual  é  a principal ferramenta que empregamos como orientadores laborais. A través desta establecemos un primeiro contacto coas persoas, e indagamos sobre as súas demandas e necesidades a nivel sociolaboral.

- Pero ademáis das entrevistas individuais, tamén podemos deseñar e levar a cabo accións grupais a través das cales poder traballar aspectos tales como talleres de búsqueda de emprego, e talleres de recursos  e habilidades persoais que resultan esenciais para enfrentarse con éxito á busca de emprego.

- A intervención por itinerarios: os itinerarios  personalizados de inserción, entendéndoos como  un conxunto de accións que se organizan nun proceso personalizado e lóxico que ten como obxectivos a inserción sociolaboral e o desenvolvemento profesional dos usuarios e usuarias que participan no mesmo. Trátase dunha ferramenta que dá moi bos resultados, pero que conleva un compromiso importante tanto por parte orientador como por parte do orientado, que non sempre está disposto a asumir.


Deixando estas ferramentas de lado, sí me gustaría salientar que me pareceron moi interesantes as aportacións que nos fixeron arredor das entrevistas de traballo os ponentes externos que viñeron, xa que nos acercaron outro punto de vista acerca dos currículos e das entrevistas moi interesante de cara a orientación dos nosos  usuarios.

Finalmente a parte adicada ó emprendemento e ó plan de empresa resultoume de moito probeito, xa que me proporcionou moitas ferramentas e recursos para poderlle dar a un posible usuario interesado neste tema. Neste senso, teño que dicir que ata o de agora sempre que acudía un demandante interesado no autoemprego, procedía derivándoo, pero sen lugar a dúbidas, a partir de agora xa teño unha serie de procedementos que podería  traballar antes de derivalo a un servizo máis especializado.



Xa para rematar esta reflexión, dicir que para a labor do orientador laboral,  é fundamental a parte instrumental, xa que éste non ten porqué ser un experto en tódolos temas, pero si ten que manexar moitos recursos co fin de dar resposta ás necesidades dos demandantes de emprego.

viernes, 28 de noviembre de 2014

Reflexión Módulo 3




Reafírmome, quero ser orientadora

Para facer a miña última reflexión individual, vou partir dunha pregunta que aparece no tema 12 do módulo 3, É necesaria a orientación laboral?

Difícil, verdade? Ou non?  Deso se trata, das miñas dúbidas, de considerar ou non ata que punto o meu traballo como orientadora pode ter algunha utilidade.

Ensinar ás persoas desempregadas a buscar un emprego non é unha tarefa doada, e vai máis alá de ensinarlle a rexistrarse nun portal de emprego.

Orientar significa guiar, asesorar, informar e acompañar ás persoas que necesitan insertarse ou reinsertarse no mundo laboral.





Dito así, provoca vértigo, inseguridade,... pero sobre todo unha enorme responsabilidade, e para o que moitas veces unha ten medo non estar á altura.

Debemos entender a orientación como un proceso de aprendizaxe mediante o que as persoas que acoden a este servizo deben pasar polas seguintes fases:
  • ·         Coñecerse a si mesmos
  • ·         Coñecer as súas capacidades
  • ·         Trazar o seu itinerario
  • ·         Poñer en marcha o seu itinerario
O fin último de todo proceso de orientación é conseguir que a persoa sexa autónoma á hora de tomar as súas decisións; é dicir, que adquira as ferramentas para tomar as rendas da súa vida profesional, coñecéndose e coñecendo a realidade do mercado laboral ante o que se atopa.
As persoas que traballamos en orientación somos as encargadas de facilitar e servir como guía no camiño das persoas orientadas, pero non debemos ser en ningún caso as responsables de acadar os obxectivos fixados. Os obxectivos tenos que lograr a persoa orientada a través do noso asesoramento e a axuda.
 





Partindo desta idea, as accións que debemos levar a cabo no proceso de orientación, poden ser, entre outras, as seguintes:
·         Establecer o perfil profesional
·         Elaborar ou modificar curriculum e carta de presentación
·         Analizar e potenciar determinados aspectos persoais (autoestima,motivación, etc)
·         Desenvolver e potenciar habilidades para entrevistas de selección
·         Asesorar en estratexias de busca de emprego
·         Informar sobre sectores ou empresas do entorno
·         Informar sobre recursos 2.0 para a busca de emprego
·         Detectar necesidades formativas
·         Ensinar a tomar decicións
·         Potenciar accións para a autocandidatura
·         Asesorar sobre iniciativas de autoemprego ou derivar aos servizos axeitados
·         Apoiar emocionalmente durante o período de busca

Aínda que estas son só exemplos das acción máis habituais que se traballan dende a orientación, cada un de nos atenderemos dentro das nosas posibilidades aquelas demandas concretas que expoñan as persoas que acoden a orientación.

Si ben debemos contar indiscutiblemente cunha serie de coñecementos técnicos importantes para desenvolver o noso traballo, desde o meu punto de vista, non é menos importante o aspecto vocacional de atención ás persoas, pois como xa dixen anteriormente, o noso traballo non consiste só en dar información senón que supón un acompañamento cara a súa incorporación ao mercado laboral.





As persoas orientadoras somos os que daremos as claves, poñeremos luz e axudaremos a pensar e clarificar, pero será a persoa orientada a que ten que facer  o traballo. Hai que traballar collidos da man ata que a persoa está preparada para camiñar soa. Nese momento remata o proceso, pero a orientación non acaba nunca.




A motivación por estar á altura no desempeño do meu traballo diario, foi o que fixo que me embarcara neste curso con gran ilusión e ganas de aprender, e aprender, aprendín, sen dúbida! Pero o maior descubrimento pola miña parte foi reafirmarme  sobre o moito que me gusta o meu traballo, de todo o que me aporta e de como me permite medrar como persoa, e de que sobre todo o feito de orientar aos demais facilita tamén o meu propio proceso de orientación, xa que como ben dixen anteriormente, remata o proceso, pero non a orientación.
 





Descubrín ferramentas, recursos, e novos camiños para orientar, as miñas fortalezas e debilidades, coñecín persoas fantásticas, afrontei medos e superei retos persoais e sobre todo medrei, non so profesionalmente, senón tamén persoalmente.
            Como tamén se di no tema 12, os itinerarios de insercións teñen un carácter pedagóxico e supoñen cambios nos seguintes aspectos:

  • ·         Mellora das competencias para afrontar as expectativa
  • ·         Percepción sobre un mesmo (autoconcepto)
  • ·        Valoración que se fai dun mesmo (autoestima)
Para min este curso foi como un proceso de orientación, no que participei en actividades individuais e grupais, onde me ofreceron información, recursos, novas ferramentas, refírome aquí como non ao meu descubrimento das TIC e da web 2.0, e me ensinaron a reflexionar e a atopar resposta a moitas dúbidas e preguntas entre as que se atopaba a de si  realmente o traballo que facemos as persoas que traballamos en orientación está á altura que se merece,e a motivación e ilusión para tratar de seguir medrando persoal e profesionalmente........

Sí, quero ser orientadora, para guiar, asesorar, informar e acompañar as persoas que por diferentes cirunstancias se atopan inmersas na dura e difícil tarefa de buscar un emprego. Motivar, ilusionar e facer posible o imposible.